رفتارهای حمایت‌گرانه و امنیت انسانی؛ با تأکید بر رویکرد اسلامی

همگام با وقوع چالش­ها و تهدیدات نوظهور در عرصه بین­المللی، مفهوم امنیت نیز دچار تحول مفهومی شده و ضمن ایجاد نوعی تغییر پارادایمی از الگوی امنیت دولت- محور به سوی الگوهای امنیت انسان- محور، موضوعاتی نظیر امنیت انسانی و محافظت از موجودیت تمام ابناء بشر، اهمیت یافته است. از سوی دیگر چنانچه امنیت موید یک نوع تعادل در ساحت­های مختلف دانسته شود، هر عنصر ضد تعادلی می تواند برهم زننده امنیت و بالتبع زمینه­ساز ناامنی شود. بر همین اساس یکی از عناصری که هم مولود عدم تعادل و هم عاملی برای ایجاد ناامنی است، مسئله محرومیت و فقر در ابعاد گوناگون است که به منزله یکی از چالش­های امنیت انسانی زمینه را برای رشد پارامترهای مخرب امنیت (همچون جنگ، خشونت و قاچاق انسان) فراهم می سازد. روی دیگر سکه بنظر می­رسد رفتارهای حمایت­گرانه و انسان دوستانه می­تواند عاملی جهت ترمیم و کنترل تعادل درعرصه­های اقتصادی و اجتماعی باشد. این مقاله درصدد است ضمن تحلیل و بررسی شاخص­ها و ویژگی­های امنیت انسانی، جایگاه رفتارهای حمایت­گرانه را از منظر اندیشه­های اسلامی در رفع ریشه­های ناامنی مورد بررسی قرار داده و راهکارهایی برای کاستن از نارسائی­های امنیتی موجودتبیین نماید.